Για κάποιον που γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, οι πρώτες του σοβαρές αυτοκινητιστικές αναμνήσεις ήταν από την επόμενη δεκαετία. Και αν εξαιρέσουμε τα supercars από τη δεκαετία του ’90 που μας σημάδεψαν, υπάρχουν άλλα πιο γήινα και προσιτά μοντέλα, που έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη όλων μας. Αρκετά από αυτά απασχολούν έντονα ακόμα το ενδιαφέρον, με τον λόγο να είναι απλό: έχουν εξαιρετικά διαχρονικό σχεδιασμό, που παραμένει αναλλοίωτος στο πέρασμα των χρόνων, και μαζί με τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά, είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία “θρυλικών” αυτοκινήτων.
Όσο παράξενο και αν σου φαίνεται, η δεύτερη γενιά του Range Rover αποτελεί ένα από τα πιο διαχρονικά σχήματα της αυτοκίνησης, που παραμένει ακόμα και σήμερα μοντέρνο. Παρουσιάστηκε το 1994, αντικαθιστώντας την πρώτη γενιά η οποία μετρούσε 25 χρόνια ζωής.
Το Range Rover (P38A) αποτέλεσε πρακτικά τον προπομπό των σημερινών premium και ultra premium SUVs και διέθετε αρκετές μηχανολογικές και τεχνικές λύσεις που το καθιστούσαν ιδιαίτερα ικανό τόσο εντός όσο και εκτός δρόμου, ενώ ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που μπορούσε να εξοπλιστεί με δορυφορικό σύστημα πλοήγησης.
Η τρίτη γενιά της Σειράς 7 παρουσιάστηκε το 1994 και, μέχρι το 2001 που έμεινε στην παραγωγή, η BMW κατασκεύασε περίπου 340.000 αυτοκίνητα. Προσωπικά, ένας από τους λόγους που η συγκεκριμένη γενιά αποτελεί την αγαπημένη μου λιμουζίνα της βαυαρέζικης φίρμας, είναι η συμμετοχή της στην ταινία του James Bond, “Tomorrow Never Dies”, όπου ο Pierce Brosnan ήλεγχε το αυτοκίνητο μέσω του κινητού του τηλεφώνου.
Το σχέδιο του αυτοκινήτου είναι δια χειρός Boyke Boyer και διήρκεσε πάνω από ένα χρόνο για να ολοκληρωθεί, με το τελικό σχέδιο της Σειράς 7 να εγκρίνεται 36 μήνες πριν ξεκινήσει η παραγωγή του αυτοκινήτου.
H Mercedes-Benz παρουσίασε την τέταρτη γενιά της SL (R129) το 1989, για να αρχίσει η κυκλοφορία του 2-πορτου roadster ένα χρόνο αργότερα. Στα 13 χρόνια που έμεινε στην παραγωγή, βγήκαν από το εργοστάσιο πάνω 210.000 αυτοκίνητα, με το μοντέλο να είναι από τα πρώτα που διέθεταν αυτόματη ηλεκτροϋδραυλική οροφή.
Η AMG μέχρι το 2001 που σταμάτησε η παραγωγή της είχε “πειράξει” μόλις 300 αυτοκίνητα της SL-class, με τις εκδόσεις SL55 AMG, SL60 AMG, SL70 AMG και SL73 AMG να είναι πραγματικά δυσεύρετες, αλλά κυρίως πανέμορφες. Μόνο η SL60 AMG πωλούνταν μέσα από τις αντιπροσωπείες της Mercedes, με τις υπόλοιπες τρεις εκδόσεις να μπορούν να αγοραστούν από την AMG. Να θυμίσω ότι ο 7.3-λίτρων V12 κινητήρας της SL73 AMG απόδοσης 525 ίππων είναι ο ίδιος που επέλεξε ο Horacio Pagani για να τοποθετήσει στην Zonda.
To Honda NSX είναι ένα διθέσιο κεντρομήχανο sportscar που παρουσιάστηκε στην έκθεση του Σικάγο το 1989, για να ξεκινήσει η παραγωγή του τον Αύγουστο του επόμενου χρόνου και να διαρκέσει μέχρι το Νοέμβριο του 2005. Τα αρχικά του σημαίνουν “New”, “Sportscar” και “eXperimental”, με το πισωκίνητο αυτοκίνητο να αποτελεί το πρώτο της Honda φτιαγμένο εξολοκλήρου από αλουμίνιο.
Δύο από τους λόγους που έχει μείνει στην μνήμη όλων είναι είναι τα pop-up φωτιστικά σώματα, τα οποία δυστυχώς αντικαταστάθηκαν από σταθερά στο facelift του 2001, αλλά και ότι ο αείμνηστος Ayrton Senna είχε συμβάλει σοβαρά στην εξέλιξη του. Μηχανικά εφοδιαζόταν με έναν αλουμινένιο 3-λιτρο ατμοσφαιρκό V6 κινητήρα με απόδοση 270 άλογα και 280 Nm ροπής.
H Porsche 911 (993) παρουσιάστηκε στα τέλη του 1993 και η παραγωγή της διήρκεσε μέχρι το 1998, αντικαθιστώντας την 964. Όταν το γερμανικό εργοστάσιο σταμάτησε την κατασκευή της, αυτόματα σήμαινε ότι αυτή ήταν η τελευταία αερόψυκτη Porsche, καθώς επίσης και η τελευταία χειροποίητη 911, κλείνοντας έτσι ένα πολύ μεγάλο και σοβαρό κεφάλαιο στην ιστορία της μάρκας αλλά και της αυτοκίνησης.
Η 993 αναφέρεται συχνά ως η καλύτερη και πιο επιθυμητή 911, όχι μόνο λόγω της απίστευτης ομορφιάς της, αλλά και επειδή η απόδοσή της είναι πολύ καλή, ακόμα και συγκρινόμενη με σύγχρονα αυτοκίνητα. Αποτελεί ήδη modern classic, με την 993 να είναι για πάντα η τελευταία πνοή φρέσκου αέρα που η Porsche έδωσε στον κόσμο, με την κομψότητα και το μυώδες σώμα να παντρεύονται αρμονικά σε ένα πακέτο.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια λέει ο πάνσοφος λαός μας, και για την Toyota Supra βρίσκει απόλυτη εφαρμογή. Παρουσιάστηκε το 1993 και παρότι έχουν περάσει κάτι περισσότερο από δύο δεκαετίες μοιάζει εξίσου όμορφη και καθηλωτική. Έγινε η σημαία των απανταχού “tuners” ανά τον κόσμο, με το καμπύλο σώμα του ιαπωνικού fastback coupe να αποτελεί ένα από τα πιο διαχρονικά σχήματα της Toyota, αλλά και της αυτοκινητοβιομηχανίας γενικότερα. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που από το 2002 που σταμάτησε η παραγωγή της, η εταιρία αδυνατεί να παρουσιάσει κάτι ανάλογα εντυπωσιακό. Το Toyota FT-1 Concept έχει τα φόντα, αλλά περιμένουμε την έκδοση παραγωγής του…όταν αυτή έρθει.
Ένας εξίσου σημαντικός λόγος που αγαπήθηκε υπέρμετρα η Supra είναι και ο αλεξίσφαιρος 2JZ 3-λιτρος εξακύλινδρος σε σειρά κινητήρας που υπήρχε κάτω από το καπό. Και ενώ σε εργοστασιακή μορφή έβγαινε μέχρι 280 άλογα, το τεράστιο tuning potential του, έχει εκτοξεύσει την ιπποδύναμη σε εξωφρενικά νούμερα.
H Ferrari F355 παρουσιάστηκε τον Μάιο του 1994 και κατασκευαζόταν στο Μαρανέλο μέχρι το 1999. Μπορεί μηχανικά να αποτελούσε μια εξέλιξη της 348, όμως σχεδιαστικά ο οίκος Pinifarina πραγματικά “έδωσε ρέστα”. Ήταν, επίσης, από τα πρώτα supercars που η αεροδυναμική έπαιξε σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, καθώς οι Ιταλοί μηχανικοί ξόδεψαν πάνω από 1.300 ώρες στην σήραγγα, αναλύοντας δεδομένα.
Μηχανικά, στο κέντρο του αμαξώματος, υπήρχε ένας 3,5-λίτρων V8 ατμοσφαιρικός κινητήρας, ο οποίος διέθετε 5 βαλβίδες ανά κύλινδρο, κάτι που ουσιαστικά επηρέασε και την ονομασία του μοντέλου (3,5 λίτρα και 5 βαλβίδες = 355). Είχε περιεχόμενη γωνία 90 μοιρών και απέδιδε 380 άλογα και ήταν το πρώτο αυτοκίνητο που τοποθετήθηκαν paddles στο τιμόνι.
Το όνομα της Lotus είναι συνδεδεμένο με τη θρυλική φράση του Colin Chapman:
“Adding power makes you faster on the straights. Subtracting weight makes you faster everywhere”. (Με προσθήκη δύναμης γίνεσαι γρήγορος στην ευθεία. Αφαιρώντας βάρος γίνεσαι γρήγορος παντού).
Και η Elise ήταν η ουσιαστική ενσάρκωση αυτού. Το διθέσιο, πισωκίνητο, κεντρομήχανο roadster παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1996 και διέθετε χειροποίητο σώμα από fibreglass, με το σασί του να είναι εξολοκλήρου κατασκευασμένο από αλουμίνιο, με το συνολικό της βάρος να μην ξεπερνά τα 725 κιλά. Το όνομα της προήλθε από την εγγονή του Romano Artioli, ο οποίος ήταν πρόεδρος της Lotus εκείνη τη στιγμή, με αυτή να λέγεται Elisa.
Σήμερα, 20 και πλέον χρόνια μετά την παρουσίαση, το σχέδιο της Series 1 του Julian Thomson (μετέπειτα επικεφαλής σχεδιασμού της Lotus) σε συνεργασία με τον Richard Rackham, επικεφαλής μηχανικό της βρετανικής εταιρίας, παραμένει εξαιρετικά διαχρονικό με την σημερινή γενιά, να δανείζεται αρκετά στοιχεία από την πρώτη.
Αν μου πει κάποιος ότι η τρίτη γενιά του Mazda RX-7 δείχνει ότι έχουν περάσει 25 ολόκληρα χρόνια από τότε που παρουσιάστηκε θα του πω να πάει σε οφθαλμίατρο ή σε κάποια σχολή σχεδιασμού.
Το σχέδιο του RX-7 (FD3S) βγήκε από τα χέρια του Yoichi Sato και αποτελεί μέχρι σήμερα πραγματικό κόσμημα. Όπως και με την Supra, αγαπήθηκε από τον περισσότερο κόσμο για τις μηχανικές βελτιώσεις που μπορούσε να υποστεί το 13B-REW κινητήρας του. Αυτός ήταν ο πρώτος μαζικής παραγωγής που βγήκε από την Ιαπωνία και διέθετε σειριακή τοποθέτηση διπλής τουρμπίνας και απέδιδε από 255 άλογα όταν παρουσιάστηκε μέχρι 280 άλογα όταν σταμάτησε η παραγωγή του το 2002.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου