Μπορεί να ακούγεται ιδιαίτερα έξυπνη και τεχνολογικά προηγμένη η ιδέα τοποθέτησης ενδοδαπέδιας θέρμανσης στους δρόμους, αλλά κακά τα ψέμματα είναι ιδιαίτερα κοστοβόρα τόσο από πλευράς τοποθέτησης όσο κυρίως από την απαίτηση τεραστίων ποσοτήτων ενέργειας.
Ποια θα ήταν η λύση, ώστε οι αρχές να μην δαπανούν τόσο πολύ χρόνο και χρήμα ώστε να κρατήσουν τους δρόμους καθαρούς και κατάλληλους για οδήγηση; Η απάντηση είναι το αλάτι, αλλά όχι όπως το ξέρουμε.
Μέχρι σήμερα διάφορα οχήματα ρίχνουν αλάτι συνήθως πριν χιονίσει ή και μετά, ενώ μηχανήματα περνούν ανά τακτά διαστήματα ώστε να κρατούν τους δρόμους ανοιχτούς. Όμως, ερευνητές του ενός ιδιωτικού πανεπιστήμιο στην Κωνσταντινούπολη είχαν μια ιδιαίτερα λαμπρή ιδέα, καθώς σκέφτηκαν να το αλάτι να είναι τοποθετείται κατά την κατασκευή του δρόμου.
Μετά από δοκιμή διαφορετικών λύσεων, η “συνταγή” που κατέληξαν οι Τούρκοι επιστήμονες ήταν στην χρήση καλιούχο μυρμηκικό αλάτι, HCO2K (salt potassium formate) και ένα πολυμερές απώθησης νερού, που ονομάζεται στυρενίο-βουταδιένιο-στυρενίο. Αυτό όταν προστέθηκε στην πίσσα έλιωσε με επιτυχία τους πάγους μέχρι μέχρι δύο μήνες σε εργαστηριακές συνθήκες.
Οι ερευνητές λένε ότι στον πραγματικό κόσμο, θα διαρκέσει περισσότερο καθώς η φυσική φθορά της επιφάνειας του δρόμου θα επιτρέπει νέα, φρέσκα στρώματα της ουσίας να έρχονται συνεχώς στην επιφάνεια. Το μόνο μειονέκτημα αυτής της μεθόδου έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα αυτοκίνητα θα είναι συνεχώς εκτεθειμένα σε αυτή την “αλμυρή” ουσία, μειώνοντας τη διάρκεια ζωής των ελαστικών.
Γιατί δε το είχε σκεφτεί κανείς τόσα χρόνια;;
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου